Ziekte mevrouw Brondijk

2 februari 2025 redactie 592 Views

Meneer en mevrouw Alzheimer slaan hard toe.
Ongevraagd hebben ze het leven van mijn vader en moeder overgenomen.
Zonder overleg zijn ze heel stilletjes hun leven ingestapt.
Waar vroeger mijn moeder een lieve zorgzame en altijd in een ander geïnteresseerde dame was, is ze nu vooral verdrietig, boos en voelt zich ongelukkig en onbegrepen.
Woorden verdwijnen uit haar hoofd. Zinnen zijn onsamenhangend.
Ze is een schim van wat ze ooit was, maar ze is nog steeds mijn moeder.
Mevrouw Alzheimer heeft er voor gezorgd dat ze steeds meer en sneller achteruit ging. Ze maakte gewoon een vrije val.
Daarbij kwam de letterlijke val met als gevolg een gebroken heup. En een gebroken vrouw.
Mevrouw Alzheimer lachte in haar vuistje. Ze heeft haar best gedaan om het laatste stukje waardigheid van mijn moeder af te nemen.
Soms is er nog even een lachje, maar deze is snel weer verdwenen.
Zittend in een rolstoel, waarvan ze het waarom niet begrijpt, kijkt ze naar buiten. De levenslust is weg.
Mijn vader zit van vroeg tot laat naast haar. Hij weet niet wat er gebeurd is en hoort meerdere keren per dag voor het eerst dat zijn geliefde vrouw een gebroken heup heeft.
Hij schrikt er iedere keer weer van.
Meneer Alzheimer heeft goed z’n best gedaan om het korte termijn geheugen van pa weg te poetsen.
Mijn vader, bijzonder slim en een echte denker, heeft niets meer om mee te denken.
Hij zit gebogen in zijn stoel en slaapt de meeste tijd.
Heel langzaam snoept meneer Alzheimer steeds meer stukjes uit het geheugen van mijn vader.
Ik kijk er naar. Ik haat ze, deze man en vrouw die me mijn ouders afnemen
Ik hou van ze, deze man en vrouw, die vroeger mijn papa en mama waren..❤️