Dodenherdenking Spijk

8 mei 2017 redactie 2803 Views

Op weg naar het monument hing een mooie slinger met handjes-van-verbondenheid van de kinderen van de groepen 1 t/m 6 met een tekening, naam of gedichtje erop.

Tijdens de Dodenherdenking sprak dominee Jake Schimmel de volgende woorden:

Geef vrijheid door
Ik weet nog goed dat ik het als kind erg indrukwekkend vond om naar dodenherdenking te gaan. Dat je met zoveel mensen bij elkaar bent, en dan helemaal stil wordt. Er stond een grote boom, waarvan je de blaadjes kon horen ruisen.

Eigenlijk vind ik het nu nog steeds indrukwekkend. Want het is een moment waarop je zelf even stil wordt gezet.

We werden twee minuten stil met een reden. Om die mensen te gedenken die hun leven hebben verloren. Voor onze vrijheid, én voor de vrijheid van anderen.

De stilte kan beklemmend zijn. Omdat we weten: er zíjn mensen voor onze vrijheid gestorven. Soldaten, die hier kwamen om ons te bevrijden. Slachtoffers van oorlogsgeweld.
Joden, en anderen, die naar kampen werden gebracht en daar omkwamen.
Er zijn in Spijk mensen die zelf nog de herinneringen van de oorlog op hun netvlies hebben staan. Dodenherdenking is bloedserieus.

De stilte kan ook beklemmend zijn, omdat er plaatsen in de wereld zijn waar dat geweld nog niet voorbij is. Waar mensen nog steeds niet in vrijheid leven, maar in angst. Waar ze nog steeds bang moeten zijn. Soms zelfs op de vlucht moeten slaan, hun huis en haard achter moeten laten door het oorlogsgeweld.

En toch is de stilte die we hebben gehouden ook een dankbare stilte. Een stilte die hoop in zich draagt. Omdat wij in vrijheid mogen leven, ondanks die vele slachtoffers die door oorlog zijn geëist. Misschien juist dankzij deze mensen. We werden stil, zodat wat zij hebben gedaan, en geleden, niet wordt vergeten. Omdat het niet voor niets is geweest.
Er was, en er is een toekomst.

We staan niet vaak stil bij onze vrijheid. En dat is op zichzelf al iets om dankbaar voor te zijn. Gelukkig is het vanzelfsprekend geworden voor ons. Juist daarom is het mooi om er vandaag wél bij stil te staan. Om er dankbaar voor te zijn. En om te beseffen dat vrijheid niet alleen iets is om voor jezelf te houden. Wij hebben het zelf ontvangen, En daarom is vrijheid iets om door te geven. Aan nieuwe generaties. Aan mensen uit andere plaatsen en landen, die weten wat het is om geen vrijheid te hebben.
Vrijheid geef je door.

Ds. Jake Schimmel

Het klassengedicht van groep 7/8 van Fiepko Coolmanschool werd in de kerk voorgelezen door Floor Broekhuizen:

Stilstaan
Vandaag op 4 mei staan we stil
De herinnering aan toen is zo schril
Wat er in het verleden allemaal gebeurd is
Zoveel verdriet en zoveel gemis

We mogen zulke dingen nooit vergeten
En ook onze kinderen moeten in de toekomst dit weten
Dat er mensen voor onze vrijheid hebben gevochten en gestreden, uit eigen wil
Daar staan we nu bij stil, heel stil…..

Door De Borgstee werd een gezamenlijk gedicht voorgelezen door Isa Huttema:

Vrijheid
Vanavond zijn we hier bijeen, want oorlog is heel gemeen.
Afschuwelijke dingen zijn er gebeurd, en nu zijn we heel getreurd.
Joden moesten een schuilplaats zoeken, Anne Frank zat achter de boeken.
De Duitsers waren heel erg ruig, ze vlogen langs in een oorlogsvliegtuig.
Bommen vielen op de grond en dit ging door tot de avond.
Er werd veel gevochten, omdat Joden niets mochten.
Mensen waren heel erg boos, want Hitler was meedogenloos.
Ze konden niets eens naar buiten, want dan kwamen de Duitsers hun opsluiten.
Gelukkig zijn we in 1945 bevrijd, na die hele lange strijd.
De oorlog staat voor eeuwig in ons geweten en we mogen dit nooit vergeten.

De officiële krans werd gelegd door Letteke de Haan en Hanneke Klevering. Jurre Broekhuizen en Loes Klevering plaatsen namens de beide scholen een bloemstuk.

70 witte rozen, bij het monument gelegd door de vele aanwezigen, staan symbool voor vrijheid in Nederland.
We zijn blij dat er dit jaar weer méér mensen en vooral veel kinderen aanwezig waren bij deze herdenking.