bolchrysanten, banketstaven, oliebollen en de krimp

Na mijn studie, ben ik drie jaar in mijn vakgebied werkzaam geweest. Gedurende die periode trok het vrije ondernemerschap vurig aan mij.
Ik begon een markthandel in Goudse stroopwafels. Zes dagen in de week stond ik op de markt. Als de dag van gisteren herinner ik mij een lange marktdag in Vaassen, een plaatsje onder Zwolle.
Iedere zaterdag stond ik in dat dorp. De omzet was elke zaterdag ongeveer gelijk. De vele vaste klanten kwamen steevast op hun eigen tijdstip.
Tot die bewuste zaterdag. Die dag bezocht geen enkele klant mijn kraam. Al snel ontdekte ik, dat de afdeling van Scouting die week een huis-aan-huis verkoop van stroopwafels had gehouden. Met veel gemaakte kosten (kraamhuur, marktgeld en brandstof) verliet ik gedesillusioneerd aan het eind van de dag de markt.

Nu, zo aan het begin van het nieuwe jaar, wil ik het verenigingsleven in Spijk wat te overdenken meegeven. Ons gebied, de Gemeente Delfzijl in het bijzonder, kampt met ernstige bevolkingskrimp. Het is moeilijk het voorzieningenniveau op peil te houden, een voorzieningenniveau dat voor ons allemaal van belang is. Het is evident, dat we de nog aanwezige detailhandel moeten koesteren.
In het najaar is er een levendige handel in bolchrysanten. Ik stel me zo voor, dat dat voor onze plaatselijke bloemenshop en de supermarkt weleens de kers op de taart kan zijn. De vraag is vervolgens opportuun of de Oranjevereniging van deur-tot-deur moet gaan met bolchrysanten.
Voor de warme bakker in ons buurdorp is de decembermaand de uitgelezen periode extra omzet te genereren. Poolster verkoopt dan banketstaven en Dorpsbelangen voorziet vrijwel het hele dorp van oliebollen.
Dit is slechts een greep uit het aantal verenigingen, er zijn er meer die langs de deur komen.

De activiteiten en doelen van de verenigingen en stichtingen zijn heel positief. Toch lijkt mij, gezien het vorenstaande, een heroverweging van de jaarlijkse verkoopacties op zijn plaats.

Piet-Jan Schalk