Als de angst regeert

Ongeveer een half jaar geleden werd door de overheid bekend gemaakt, dat ongeveer 170.000 woningen verstevigd moeten worden, om ze aardbevingsbestendig te maken. De gemiddelde kosten zijn op € 200.000 geraamd. De waarde van een doorsnee woning ligt onder dit bedrag. Bij auto’s zou je dus spreken van een total loss. We hebben het mijns inziens dan ook over een ondoordacht plan.
De tijd om deze hele operatie te realiseren wordt geschat op 25 jaar. De miljardenkosten zijn astronomisch hoog. Een helder onderzoek naar de gevolgen van een eventueel zwaardere beving, waarop dit beleid is gebaseerd, heb ik niet kunnen vinden.
In verschillende gesprekken heb ik mijn verbazing over deze gang van zaken geventileerd.

Toen ik dieper op de materie inging en probeerde te begrijpen wat er aan dit beleid ten grondslag lag, heb ik de volgende conclusie getrokken:
In de media kwamen steeds meer bewoners aan het woord, die aandacht vroegen voor de veiligheid in het gebied. Ook actiegroepen en lokale bestuurders namen deze roep om veiligheid over. Veiligheid werd op deze manier hoofdthema in de aardbevingsproblematiek. Dit is natuurlijk hoogst merkwaardig, want op een enkeling na, maakt geen hond zich hier zorgen over zijn of haar veiligheid.
Dit laat onverlet, dat deze veiligheidskwestie tot een Pavlov reactie bij politici heeft geleid. Politici zijn doodsbenauwd ooit het verwijt te krijgen, veiligheid van de bevolking te hebben veronachtzaamd. Deze overspannen angst liet geen ruimte voor nuancering en relativering. De simpele vraag, als de veiligheidssituatie dan zo nijpend is, waarom staan we dan toe dat iemand nog 25 jaar in een onveilige woning moet blijven wonen, omdat de betreffende woning pas aan het eind van het verstevigingstraject aan de beurt is, hebben de dames en heren politici zich niet gesteld.

Gisteren maakte Nationaal Coördinator Hans Alders bekend, dat niet 170.000 maar slechts enkele tienduizenden woningen dienen te worden verstevigd.
Gelukkig regeert weer de rede en niet de angst.

Het is wenselijk dat met een deel van de hiermee bespaarde miljarden de bewoners van het aardbevingsgebied ruimhartig worden gecompenseerd voor de ellende die hen willens en wetens is aangedaan.