Zo langzamerhand een ware plaag?

Meestal begint de zondagmorgen erg rustig. Reina gaat met de hond uit en ik zit nog even uit het raam te staren voordat ik met de soep en andere huishoudelijke klusjes begin. Zo ook deze morgen. Ik zat op mijn stoel te bedenken wat ik deze dag zoal moest doen toen ik in m’n ooghoek een vreemd patroon in de slootswal ontdekte, een zwarte golvende beweging. Ik ging staan en wreef even in de ogen, ik had de bril nog niet op. Ik zag niet één beweging maar, ik overdrijf niet, minstens tien. Snel de bril opgezocht en door de voordeur op kousenvoeten naar buiten.

De familie bunzing ( dacht eerst steenmarter omdat die hier veel zitten ) was bezig zich voort te bewegen door de slootswal langs de Parklaan. Netjes achter elkaar aan, zoals ik al zei, minstens tien op een rij. Nu had ik al wel een keer een steenmarter gezien, ongeveer anderhalf jaar geleden, in het donker. Ik hoorde iets over het dak snellen en even later schoot het beest door de tuin de sloot in.

Dit was toch anders. De familie was gewoon bezig met een zondagmorgenwandeling, op zoek naar huisvesting voor de jongen? Wie zal het zeggen. Ik weet wel dat er net weer een huis aan de Tuinbouwweg steenmartervrij was gemaakt afgelopen week.

Moest ik mijn fototoestel nog pakken? Uit ervaring  ( ijsvogels. Heb trouwens net deze week, na een tip van A, een ijsvogel gespot langs het Tjariet. Dus als u in het park langs het water wandelt even goed opletten! ) weet ik dat je het moment moet pakken, je bent anders altijd te laat. De voordeur was dicht gewaaid, dus ik moest ook nog achterom. Dit wordt niks, dacht ik.

Op sokken met het toestel in de aanslag sloop ik over de Parklaan. Ik had geluk. Een groot gedeelte van de familie zag ik onder de watertank van Willem de rietkraag langs het fietspad aan de Hoofdweg Zuid inschieten, Een paar bleven nog wat aarzelen. Zodoende kon ik nog net wat kiekjes maken.

Toen ik naar huis liep toch maar even in het kippenhok gekeken. Ik had net gisteren voor de derde keer nieuwe kippen gehaald bij Alfred. Gelukkig zaten ze rustig op hun stok. Ik vrees met grote vreze.