Spijk leeft en Oldencate beeft!!!!

Spijk leeft en Oldencate beeft. Beter had ik het niet kunnen bedenken. Toen ik gisteravond met Marga en Johan Spijk binnenreed hingen de Poolster Fanatics in de tunnel, druk bezig een spandoek op te hangen.  De hele week waren ze al bezig met de wedstrijd van zaterdag. Vandaag was de vierde keer in al mijn jaren bij Poolster dat ik een nacompetitie meemaakte. Je moet er van genieten wordt er gezegd. Vandaag deed ik dat, de spanning was anders. Tegen Nieuw Ballinge moest ik een huilende trainer troosten na afloop, de andere keren was het feest. We hadden al een geweldig seizoen gehad. Geslaagd, maar toch. De hoofdprijs was binnen handbereik.

Tegen een uur of één werd ik het huis uit gestuurd. Jan Brontsema was een paar minuten eerder al langsgelopen. Normaliter gaat hij op de fiets. Je loopt wat heen en weer zo’n dag. Op een normale zaterdag is het op dit tijdstip nog vrij rustig, nu liepen veel mensen heen en weer om ogenschijnlijk erg belangrijke zaken te regelen. Mooi is dat, niemand zegt iets maar het gevoel is er al. Spijk is weer eens één. Voetbal verbroedert.

Ik ga zoals altijd eerst een tijdje alleen in de dug-out zitten. Gezienus staat aan de overkant en zwaait, woorden zijn niet nodig. Vanmiddag moet het gebeuren en ik denk geen moment aan verliezen. De opkomst van de elftallen is indrukwekkend . De spelers klappen en zwaaien naar het talrijke publiek. De Spijkster jeugd zwaait met vlaggen, vuurwerk wordt ontstoken. Wat kan er nog mis gaan!!

Ik zie een nerveus Poolster de eerste tien minuten.  DvD krijgt een kans middels een volley, Johan schiet nog een keer in. Dan een benauwend moment. Mijn oudste zoon, aanvoerder Jeroen blijft op de grasmat liggen. Het ziet er niet goed uit. Nu heb ik dit als vader al 25 jaar zien gebeuren, dus ik maak me nog niet zo druk. Vincent geeft het wisselgebaar. K…., ik loop toch maar even heen. Gerrit, de verzorger, constateert al vrij snel dat het om een ingescheurde kruisband gaat. Julian is zijn vervanger.  Leider Bennie en ik gaan er maar even bij zitten in de kleedkamer. Jeroen kan z’n tranen amper bedwingen. Nu!! Op dit moment!!

Toen ik in de slotfase van de eerste helft weer op het veld kwam zag ik Vincent geblesseerd op het veld liggen, dit zou toch niet zo’n middag zijn!! Het voetbal was van weerskanten niet goed, de spanning was hoog.

We moeten gewoon winnen, iedereen heeft z’n stinkende best gedaan. Het is een geweldige ambiance. Dit kan gewoon niet fout gaan.

Dan kopt Johan de 1-0 in. Vijf minuten eerder hoorde ik hem tegen Bennie zeggen: Ik moet steeds aan Jeroen denken, het lukt niet!! Bennie gaf het enige goede antwoord. Jeroen wil gewoon dat je deze wedstrijd wint!! Hij zoekt z’n oudere broer en vliegt de dijk op. De ontlading is geweldig. Ook bij pa. Mijn middag kan niet mee stuk. Op de dijk is het feest terwijl Godlinze aftrapt. Gelukkig voor heel Spijk let Kevin goed op. Hij kan maar één ding doen, de tegenstander onderuit halen. Het Spijkster feestje was anders maar van heel korte duur geweest. Kevin gaat met rood van het veld maar is op dat moment wel de redder van de Oldencaters. De vrije trap spat uiteen op de lat. We leven nog. Een onbegrijpelijk optreden van de scheids, echt niet te filmen.

Van de wedstrijd krijg ik niet zoveel meer mee. Het gaat op en neer. Dan een overtreding van de keeper van Godlinze. Ook hij krijgt rood. Santanera staat op de goal als DvD de elfmeter er in schiet.

Hoe is het mogelijk, vorige week een kopbal van Johan en een strafschop van DvD. Nu weer, een kopbal van Johan en een strafschop van DvD.  Bizar!! Geweldig!!

De irritaties nemen toe, Godlinze wil zich niet gewonnen geven, van cadeautjes is geen sprake. Ze gaan er vol voor. Gelukkig wel denk ik dan. Poolster dwingt op eigen kracht een plek in de derde klasse af. Marco komt nog voor de moegestreden Kok.

Het laatste kunstje van een generatie. De Munck blijft nog minimaal twee jaar en kan doorbouwen met een prachtige selectie. Dan is het waarschijnlijk voor een grote groep spelers gebeurd. Ik heb het hier nog over met Ad na de wedstrijd. Dit was de laatste prijs voor ons. Een aantal spelers beseft zich dit waarschijnlijk ook wel. Vincent kan z’n emoties nauwelijks de baas.

Een tweeluik. Jonge spelers die dit voor het eerst meemaken en dit nooit vergeten, de oudere generatie die denkt ; dit was het  en die dit ook nooit weer vergeten. Een geweldige middag op Oldencate.  Voetbal is meer dan sport alleen.