Spiek teeg’n Glinz
Komende zaterdag is het zover. De buurtdorpen Godlinze en Spijk kruisen de degens om een plekje in vermoedelijk 3C. De derby die in de geschiedenis regelmatig de revue heeft gepasseerd vindt haar ultieme hoogtepunt op 16 en 23 mei 2015. Een strijd om promotie of degradatie, glorie of smart, de dood of de gladiolen. In een maatschappij waarin de ‘kleinere’ voetbalverenigingen steeds minder bestaansrecht lijken te hebben en vrijwilligers een schaars goed zijn wordt de vanzelfsprekendheid van deze wedstrijden steeds kleiner en daarmee de waarde steeds groter.
Op hetzelfde veld waar komende zaterdag het bal geopend wordt ligt al een hele geschiedenis aan voetbalmomenten tussen groen en geel begraven. Tijdens de seizoensouverture in het seizoen 1992/93 bleek Poolster de sterkste op het gras aan de Provincialeweg. Jampie Uilhoorn vond twee keer het net in het met 1-7 gewonnen duel. Een generatie later zit zoon Robin bij de selectie en wie weet neemt hij in dat opzicht het scorend stokje over. Overigens zat 23 jaar geleden Renato Santera in de ploeg van Godlinze. Hij vertegenwoordigt nog steeds het vlaggenschip van de nederzetting dat vernoemd is naar de Keltische god Godlev. In dat seizoen verdeelden de twee terpdorpen de punten. Een scenario dat nu de spanning tot het kookpunt zou doen stijgen.
Het zijn niet zomaar wedstrijden. Voor de meeste voetballers zijn hoogtepunten schaars. Oud Poolster-aanvoerder Alexander van der Zwaag , die zijn loopbaan begon in 1993 en zijn laatste minuten in mei 2009 speelde, maakte welgeteld één promotie mee. Het geeft aan dat de belangen van het treffen van komende zaterdag enorm zijn. Ongeacht de uitslag draag je een dergelijke ervaring de rest van je leven met je mee. Iedere maal dat vanaf 23 mei het woord ‘Godlinze’ gebezigd wordt zal het een gevoel oproepen wat nooit meer verdwijnt. Of de trots van wat je met je maten geflikt hebt en de euforie die het teweeg heeft gebracht bij jong en oud uitgedost in de mooiste kleuren die bestaan. Of de wond die je hebt opgelopen. Niet omdat je er niet alles aan gedaan hebt maar omdat je zo graag verantwoordelijk was geweest voor de blijdschap van een heel dorp. Voor het feit dat Spiek in 2015 de oorlog won van Glinz.
Ik weet dat het besef er bij de geelhemden is. Het besef van het feit dat je niet zomaar een wedstrijdje balt maar dat er vele vrijwilligers en supporters zijn die ook een seizoen lang gewacht hebben op dit moment. En dat je bij één van de gelukkigen hoort die voor de ‘Spijkster fanatics’ kan uitgroeien tot een held. Er staat een goeie groep. Het viertal De Munck, Stam, Kooistra en Brontsema hebben de voorwaarden gecreëerd voor een kleine twintig jonge honden om hun grenzen te verleggen en belangrijk te kunnen zijn voor een dikke duizend Spijksters. In de twee komende weekenden gaat de selectie zijn waardering hiervoor laten blijken. Met de kin omhoog en de borst vooruit stapt de gele brigade om kwart over vier van het veld, wat het resultaat ook moge zijn.
