Mevr. Jansen en haar nieuwe heup
Mevr. Jansen komt thuis uit het ziekenhuis, moederziel alleen, kind noch kraai en een heupprothese rijker betreedt ze voorzichtig het pand dat ooit haar veilige haven was. Nu doemen de problemen al op voordat ze de drempel over is. Die is nl zo hoog dat ze de pijn voelt in de nog maar pas geopereerde heup. Ze zet door en knoeit net zo lang met haar zojuist aangeschafte rollator tot ze de drempel genomen heeft.
Eenmaal in haar woning kijkt ze om zich heen, de bank nodigt uit om erop neer te ploffen, ware het niet dat ze strenge instructies heeft gekregen haar benen niet te ver te buigen, omdat dan de kans op problemen met die mooie glimmende nieuwe heup zouden kunnen ontstaan.
De stoel, goed op hoogte, maar minder uitnodigend, is tweede keus, en het neerploffen geeft niet de voldoening die het zou moeten geven, maar voorziet echter in de behoefte op dat moment.
Eten, ja, opstaan van die geschikte stoel, en met pas aangeschafte rollator door de gezellig, edoch volle keuken laveren, is een ware survivaltocht die van het eerst zo vreugdevolle ontslag uit het ziekenhuis een desillusie maakt. En dat is dan nog maar de eerste dag…
In de zorg is inzetten op zelfredzaamheid nog belangrijker geworden, dan het al was. Zelfregie, zelfmanagement, mantelzorg en hulpmiddelen zijn termen die ik veelvuldig gebruik in het aanvragen van de indicaties. Natuurlijk is het goed om jezelf te kunnen blijven redden, want dit geeft vrijheid, meer zelfvertrouwen en misschien wel meer inzicht in je eigen kunnen.
Maar als het ontbreken van een sociaal netwerk, het uitvallen van die mantelzorg, financiële problemen of eenzaamheid door bijvoorbeeld het gemis van een geliefde, spelen, dan is het lastig om goed helder te krijgen, waar de knelpunten zitten, en wie dan de zorg moet gaan vergoeden die er vervolgens ingezet moet worden.
De gemeente is hard aan het werk om de diverse loketten, instanties en zorgaanbieders met elkaar in contact te brengen, om zo elkaar makkelijker te kunnen vinden en te overleggen hoe we mensen met problemen kunnen helpen en wie dat moet gaan doen. Helpen met het opbouwen van een sociaal netwerk, hulp bij de financiën, begeleiding? Het is een begin en een goede stap om wat meer zicht te krijgen op alle veranderingen in zorgland, voor zowel de gemeenten als de diverse zorgaanbieders.
Mevr. Jansen heeft inmiddels bezoek gehad van de verpleegkundige van de thuiszorg, die haar adviezen heeft gegeven over de vele hulpmiddelen die er zijn, en haar heeft geleerd hoe ze bij zichzelf de bloedverdunners kan injecteren, de buren koken bij toerbeurt voor haar, ze haalt met de inmiddels vertrouwde rollator de krant bij de buurtsuper en iedere dag voelt ze zich sterker en beter worden. Het is misschien voor velen een ideaalbeeld, en ook ik maak me zorgen over de mensen die tussen wal en schip dreigen te geraken. Maar met elkaar, om elkaar denken, dan is het niet helemaal onmogelijk. Als iedereen het op de eigen vierkante meters probeert, gaat het wellicht lukken!
