emotie

Dan loop ik naar de vensterbank en kijk ik naar de details van het stilistisch gebeeldhouwde schaapje. Daarnaast ligt een in Atelier Gewaagd in Hornhuizen gescoorde, goudkleurige aardappel. In dezelfde galerie hebben we ooit een waddengezicht gekocht, dat vervaardigd is van waddenklei.

Even later lees ik in een andere kamer, de tekst op een door een Goudse kunstenaar gemaakte grote kom: “Ik heb de kraan van mij schaterlachen dichtgedraaid, maar ik kom er niet onderuit, het blijft alsmaar glimlachjes druppelen”.

Eén van mijn waardevolste kunstwerkjes is een kleine poster. Ingelijst heeft het nog geen 10 Euro gekost. Het is de afbeelding van een dwangarbeider.
Iets zuidelijker, over de Duitse grens, zijn al voor de Tweede Wereldoorlog de Emslandkampen gebouwd, interneringskampen van de Nazi’s. Tegenstanders van het regime; kunstenaars, intellectuelen en journalisten, werden daar gedwongen het veen af te graven. Op het affiche staan verder de muzieknoten en de tekst van het lied “Wir sind die moorsoldaten”. Een verzetslied dat door de gevangenen is geschreven en gezongen. Het werd verboden door de kampleiding maar gedoogd door de bewakers, omdat ze het zo mooi vonden.
Nog steeds als ik er naar het affiche kijk, ontroert het mij.

Als ik waar dan ook in Nederland bij mensen thuiskom, valt mij het ontbreken van kunst of iets persoonlijks dikwijls op. Vaak zie ik wel iets aan de kamermuur hangen, wat qua kleur fantastisch correspondeert met het bankstel. Enige emotie brengt het bij mij in ieder geval niet teweeg.

Met alle respect voor ieders keuze, de Action is voor fietslichtjes, deodorant, knijpers en schuursponsjes.