Stug Poolster knokt zich naar punt

De reis naar Groningen lonkte nog niet zo. Het sterke Mamio op kunstgras. Alweer kunstgras! Je ontkomt er tegenwoordig niet meer aan. Mamio blijkt dit seizoen een sterke tegenstander te zijn. Alleen GEO wist op de eigen klei een gelijke stand te bewerkstelligen. Ook wij speelden gelijk tegen GEO. Ons enig voordeeltje vanmiddag  zou het weer kunnen zijn, koud en regenachtig. Laat dit vanmiddag nog maar even zo blijven.

Toen we op de Parrel aankwamen scheen de zon en was het prachtig weer. Het fluitsignaal had nog maar amper geklonken toen Mamio al vol in de aanval was. De bedoeling was duidelijk; een snelle voorsprong , dit uitbouwen en de wedstrijd rustig uitspelen. Poolster had het erg moeilijk het eerste kwartier. Kees kon gelijk al vol aan de bak en tikte een goed ingeschoten bal prima naast de goal.

Poolster kwam niet van de eigen helft. Mamio zette volledig druk en speelde in een moordend tempo. De Spijksters moesten de ene na de andere aanval pareren en had ook nog te maken met een scheidsrechter die de boel kennelijk kort wilde houden. Bij iets te veel inzet werd een vrije trap tegen gegeven. Dit hielden we een dik kwartier vol.

De eerlijkheid gebied te zeggen dat ik best genoot van de voetbalcapaciteiten van de Stadjers, snel, wendbaar en levensgevaarlijk. Maar de Spijkster nuchterheid hield nog steeds stand. Totdat in de twintigste minuut Tom z’n tegenstander door een uitstekende steekbal even kwijt was. De Mamio speler maakte het keurig af, 1-0.

Dan wordt het moeilijk. Je moet, wil je iets aan de wedstrijd overhouden , proberen in ieder geval op de helft van de tegenstander terecht komen. In het laatste kwartier gebeurde dit ook. Poolster hield het hoofd koel en kwam dit laatste kwartier in totaal vier keer in de zestien van de tegenstander. DvD zelfs met een hele goede kans, hij raakte de bal niet helemaal goed. Johan probeerde het koppend. Dan zitten we in de laatste minuten van het eerste bedrijf. Johan wordt net binnen de zestien middels een stevige duw naar de grond gewerkt. We stonden met een aantal Spijksters bij elkaar en eigenlijk verwachtte niemand een strafschop. Nu stonden we ook aardig ver weg. De scheids legde de bal wel op de stip. DvD schoot in de 42^e minuut de 1-1 binnen. Met een scheef glimlachje zochten de spelers de thee op.

In de tweede helft gaat Mamio verder waar het de wedstrijd ook mee begonnen was. Vol op de winst spelen. Kees krijgt er zin in. Mij komen ze niet meer voorbij moet hij gedacht hebben. De Oldencaters moeten weer vol aan de bak. We sleuren, vechten, ruimen maar proberen steeds te voetballen. Een kleine tien minuten zelfs met tien man. Julian heeft een bloedneus na een beste tik in het gezicht maar even later gaat hij weer volop mee in de strijd.

Poolster krijgt in dit bedrijf niet echt een kans meer om zelf te scoren. DvD gaat naar de kant voor Danny. Waarschijnlijk om nog meer storende capaciteiten binnen het elftal te brengen. Kok vliegt het veld weer over en knokt zich helemaal leeg, hij wordt vervangen door Marco. Gijs komt nog voor Julian.

Aan de kant beginnen we al af te tellen als we nog zestien minuten moeten spelen. Eltje en Gezinus kijken constant op de klok. Alje doet zich tegoed aan een broodje scherpe kip en is de rust zelve.  Je durft het gewoon nog niet te hopen. Maar steeds weet Poolster de aanvallen goed op te vangen en Mamio mist een aantal goede kansen. Poolster blijkt onverzettelijk, iedereen gaat tot het uiterste. Mamio schreeuwt nog twee keer om een strafschop. De scheids wil er niet aan.

Maar het kan nog spannender. De kantine van Mamio trilt. We kijken elkaar aan, een schot van Mamio krult richting rechterbenedenhoek. We staan toch achter. Dan zien we een rode vlek richting paal vliegen. Ik snap nu nog niet hoe Kees die bal er nog uit kreeg.

Dan heb je het wel gehad denk je. Vier minuten in blessuretijd, een voorzet vanaf rechts, een prima kopbal. Op hetzelfde moment gaat de vlag omhoog maar de scheids wijst naar het midden. Het gevoel dat de hele middag al in je maag zit borrelt naar boven. Met de eindstreep in zicht toch nog met lege handen.

Sinterklaas was ook aangekomen in Spijk vanmiddag, maar die wist volgens mij nog niet van deze wedstrijd. Onze grens houdt de vlag omhoog en de scheids neemt gelukkig nog wel de moeite om naar Klaas te lopen. Nu heb ik nog niet vaak meegemaakt dat een  dergelijke beslissing werd herroepen maar vandaag gebeurde het wel. Moedig van de arbiter.

Dan het eindsignaal. De Poolster spelers juichen heel even, het voelt als een overwinning. Het wordt nog even onrustig. Vincent krijgt een klap in het gezicht. Klaas wordt geduwd. Mamio is gefrustreerd. Poolster verlaat het veld , niet al te uitbundig maar de glimlach iets groter dan in de rust.

Poolster neemt een zwaar bevochten punt mee uit het hol van de leeuw, er moest vandaag wel heel   hard voor gewerkt worden. Mamio was voetballend een stuk beter maar beet zich stuk op de onverzettelijke Spijksters