Max

Het was 24 juli 1966, het jaar dat ik 14 werd. Ik fietste door de duinen van Leidschendam, mijn toenmalige woonplaats, naar het circuit van Zandvoort. Ik kocht het goedkoopste kaartje voor een plekje in de duinen om de Grand Prix Formule 1 te volgen. Mijn helden Jack Brabham, Denny Hulme, Bruce Mc claren, Jim Clark, John Surtees en anderen, bonden onverschrokken de strijd met elkaar aan. Dat jaar won Jack Brabham de race. Mijn liefde voor de Formule 1 was geboren. De snelheid, het geluid, de glamour en de spanning zullen mij de rest van mijn leven blijven fascineren.
Vanaf mijn eerste race, heb ik veel Grand Prix op de verschillende circuits bezocht. Ook andere raceklasses hadden mijn belangstelling.

Begin jaren 90 verschijnt Jos Verstappen op het autosporttoneel. In zijn eerste jaar wordt hij al kampioen. Daarna reed Jos het Duits Formule 3 Kampioenschap. Hier won hij ook de competitie. Veel van de races werden afgesloten met het Wilhelmus en de Nederlandse vlag in top. Ik prijs mij gelukkig dat ik daar vaak bij ben geweest. De overgang naar de Formule 1 was een logische stap. In Nederland is Verstappen vaak ondergewaardeerd, meestal door gebrek aan kennis van de criticasters. Met zijn ongekend talent, verdiende hij een nog mooiere carrière.
Als liefhebber volg ik al jaren de ontwikkelingen van Jos’ zoon, Max Verstappen. Deze week is bekend gemaakt dat Max op zeventien jarige leeftijd, voor team Torro Rosso in de Formule 1 gaat rijden. Een fenomenale prestatie, waarover ik als liefhebber laaiend enthousiast ben.