Braaaaaaand

En van de kerstdagen stievelen we richting het nieuwe jaar.
Het oude jaar wordt overdacht en het nieuwe jaar, tja, dat nieuwe jaar, verwelkomen we met argusogen.

Wat brengt ons dit nieuwe jaar. Blijven we gezond, houden we werk, hoe zal het de zieken onder ons vergaan, en blijven onze geliefden bij ons?? De werknemers van Aldel en hun gezinnen krijgen het moeilijk, zoals zovelen zonder baan of waarvan de baan op de tocht staat. Is het pech of biedt het kansen? De tijd zal het leren. Voor nu is het in ieder geval onzeker.

Ik heb dit jaar niets anders te wensen dan gezondheid en geluk voor mijn kinderen en alle lieve mensen om me heen. Uiteindelijk gaat het toch daarom. Het zou mooi zijn als ons huis ondanks alle bevingen zou blijven staan, het zou fijn zijn als de zon weer lekker ging schijnen, het zou mooi zijn als we gewoon de boodschappen kunnen doen en met elkaar de vrede kunnen bewaren. Meer is er toch niet nodig.

Oudejaarsavond was gezellig en warm met  glühwein bij de vuurkorf.               Theo Maassen kon ons, met her en der een misser, vermaken terwijl de jongste spruit, al mompelend dat hij naar de brandbult wilde, zich tegen me aan nestelde. Wat knap dat zo’n man in zijn conference kan vangen waar het in 2013 over ging of vooral niet over moest gaan. Het gooien van een waxinelichthouder naar de gouden koets, wat natuurlijk nooit goed te praten valt, weegt zwaarder in de rechtspraak, dan het doodschoppen van iemand. Hoe gek zijn we met elkaar!!!

Nadat onze oudste zoon met zijn overslaande stem iedereen in Spijk een goed nieuwjaar had toegeschreeuwd en wij met elkaar op het nieuwe jaar hadden geklonken, gingen we richting brandbult. De jongens waren gespannen, hoe groot zou de fik zijn en is er vuurwerk??
Het vuur brandde net, we waren vroeg. De jongens stonden achter de bar en boden ons een drankje aan. Goed georganiseerd. Is voor die jongens ook best een klus, om het allemaal rond te krijgen.

Langzaamaan kwam het dorp aanwandelen. De ene wat vriendelijker dan de ander. Het lijkt wel of de ellende in de wereld kleinschalig grip krijgt op de bewoners van een klein dorpje. Waar is de saamhorigheid die ik vroeger voelde in mijn eigen dorp?? Individualisme lijkt het woord van 2013 te zijn.
Naarmate de tijd vorderde, nam echter de vriendelijkheid toe, en werd het gezellig! Vuurwerk werd afgestoken door de jongens van de brandbultcommissie, knalvuurwerk was niet toegestaan.

Geweldig dat dit toch nog gelukt is, op een prima locatie waar je in ieder geval deze keer met schone voeten vandaan kwam.
Goed om te zien en te ervaren dat de leden van de brandbultcommissie streven naar een gezellig en eensgezind begin van het nieuwe jaar, jongens (en evt. meiden), bedankt!

Een goed nieuwjaar gewenst voor iedereen!