Ruwe stormen mogen woeden

Terwijl de rest van het huis in diepe slaap verzonken is lig ik te woelen en te draaien
De onrust maakt zich meester van mijn lichaam
De hele dag was het voelbaar
Heb getracht het te negeren en door te gaan met mijn werkzaamheden
Maar steeds werd mijn blik weggetrokken bij dat waar ik mee bezig was
Het piept, knarst, kraakt en kruipt naderbij
De muziek gaf geen afleiding
En ook brandende kaarsen boden geen soelaas

Ik herinner me niet als kind dit zo te hebben ervaren
Heb het echter wel eerder meegemaakt
Gaf de aanwezigheid van mijn ouders mij de rust
Om me in hun warmte te wentelen
En zonder zorgen in slaap te vallen?

De bevestiging komt als ik de voeten van mijn kind over de vloer hoor draven
En de zucht van verlichting als hij onze aanwezigheid weet en verder slaapt

De storm woedt al een hele dag en schijnt minder intens te zijn als de vorige
De wind blaast en raast om ons huis en de pannen protesteren op het dak
Het lijkt te roepen en te gieren
is het woede of verdriet die wij ons op de hals hebben gehaald
De krachten van de natuur zijn sterk en we kunnen er niet omheen
Het water achter de dijk lijkt mee te dansen op de cadans van de wind
En brengt mensen op de been
Er zijn geen pixels die op kunnen tegen de echte krachten van de natuur

De volgende dag is het bijna onwerkelijk stil
En blijkt dat de storm weer een vernietigende kracht heeft gehad
We pakken de boel weer op en gaan weer verder
Met in het achterhoofd dat er weer een statement is gemaakt.