Tevredenheidscrisis

Hoe langer ik uit Nederland weg ben, hoe harder ik aan een herinburgeringscursus toe ben als ik hier weer eens op vakantie ben want in de 10 jaar dat ik nu in het buitenland woon, is er in Nederland wel heel erg veel veranderd. Bij mijn ouders in Spijk valt het gelukkig mee want daar gaat het leven gewoon rustig zijn gangetje maar ik heb daarnaast de afgelopen weken ook wat vrienden en kennissen bezocht die me in hoog tempo weer allemaal nieuwe dingen hebben geleerd, waar ik best een beetje angstig van word. Neem bijvoorbeeld de televisieprogramma’s, waar sommige mensen om onbegrijpelijke reden zo graag met je over willen praten als je even op visite bent. Sinds een paar bezoekjes aan vrienden ben ik inmiddels op de hoogte dat zanger Gordon enorme kijkcijfers scoort met het restylen van angstaanjagend lelijke moeders en samen met Gerard Joling in de bejaardenzorg is gestapt, waar ze samen geheel vrijwillig aan het werk zijn en zodoende van een uitkering moet leven…. de arme diva’s. Ook junks en alcoholisten blijken tegenwoordig leuke ingrediënten voor een gezellig avondje televisie want bijna 2 miljoen Nederlanders kijken graag hoe deze mensen zo ziek mogelijk van hun verslaving af proberen te komen. En natuurlijk niet te vergeten alle talentenshows, waarbij zingend en dansend Nederland compleet schaamteloos op een podium kruipt en voor een miljoenenpubliek zichzelf voor schut zet of voor korte tijd ongekend populair maakt. Wat televisieprogramma’s betreft heb ik dus niets gemist. Ook zeer interessant is de onmisbare smartphone, die visites eigenlijk overbodig maakt omdat de bezitters ervan liever hun wel en wee delen met mensen op een andere locatie dan de aanwezige personen in hun eigen woonkamer. Tijdens een leuk gesprek gaat om de 30 seconden hun telefoon af en kunnen ze niet wachten om te lezen wat hun ‘vrienden’ nu weer via Facebook, Twitter of Whatsapp te melden hebben. Mocht het aan de ander kant van de lijn iets te lang stil blijven dan wordt de smartphone gebruikt om een enorm fotoalbum te laten zien of eindeloze filmpjes van spelende huisdieren of kinderen. Op deze manier heb ik mij ook door een echt Hollandse verjaardag moeten worstelen, waarbij de huisdier-, interrieur-, auto- en babyfoto’s digitaal de kamer door gingen…. erg gezellig. Verder waren er wel de traditionele koffie-met-gebak scenes, gevolgd door de bier-of-wijn-met-kaas-en-worst gesprekken maar een echt verjaardagsgevoel was waarschijnlijk alleen via twitter of Facebook te volgen. Bovendien stond ik als liefhebber van een lekker shagje, samen met nog een paar ‘nicotinecriminelen’ elk half uur buiten in de stromende regen van een peukje te genieten want binnen roken is verleden tijd. Zelfs twee van mijn beste vrienden, die allebei roken, hebben besloten dat ze niet meer in hun eigen huis willen paffen, dus sta je gezellig op een novemberavond elk half uur onder een paraplu je shagje te inhaleren en ondertussen te genieten van die prachtige vijver in de tuin. Gelukkig is daar tegenwoordig dan weer de electronische sigaret, die de stevige roker met wat waterdamp en een shot nicotine tijdelijk kan bevredigen maar het is toch anders dan een echt shagje. Dan was dat in mijn kinderjaren wel anders want toen stonden er tijdens verjaardagen meerdere wiskyglazen vol met sigaretten op tafel, die gewoon binnen opgerookt werden. Het behang kleurde wel elke verjaardag mee en de leverworst op tafel werd al gauw een rookworst want na een uurtje kon je de lucht al in plakken snijden maar het was wel gezellig. Toch is deze herinburgeringscursus ook wel weer leuk want je leert weer allemaal nieuwe onzinnige dingen kennen zoals een Latte Macchiato, wat gewoon koffie blijkt te zijn en ook de populaire Smoothies lijken verdraaid veel op de vruchtensapjes die mijn opa vroeger met zijn knaloranje moulinex sapcentrifuge maakte. Geboeid door al die spannende nieuwe producten besloot ik een dagtochtje naar het grootste consumentenparadijs van Groningen te maken, de Albert Heijn in Appingedam. In deze kooploods wordt het overbodig shoppen tot een volledig nieuw niveau getild en zonder navigatie of kennis van alle producten lijkt het bijna onmogelijk om gewoon een paar boodschappen te doen. Hoeveel soorten vla, frisdrank, sauzen, koffie en thee kan een mensen geestelijk nog verwerken? Via de groente- en vleeseilanden kwam ik bij de zuivelmuur en vroeg mij af of er ook een speciale balie voor zoekgeraakte kinderen was. Terwijl het kooplustige publiek met ontevreden gezichten hun winkelwagentjes vol propte en zich een weg baande door de talloze muren vol koopgenot, keek ik mijn ogen uit.
Het was toch crisis in Nederland? Of is dat alweer voorbij? Na een uurtje stond ik weer op de enorme parkeerplaats van meneer Heijn en zag hoe iedereen zich een hernia tilde om alle boodschappen in de auto te krijgen. Ondanks alle koopgenot en boodschappen keken ze nog steeds niet blij en ik kreeg een beetje een angstig gevoel. Zou Nederland misschien aan een tevredenheidscrisis lijden? Ik heb nog één week vakantie om dat te onderzoeken.