De windhoos van 14 juli 1975
Het meest bijzondere weersverschijnsel is wat mij betreft absoluut een windhoos. Dit is dan helemaal te danken aan het feit dat op 14 juli 1975 een windhoos pal over ons huis trok. Ik was toen zeven jaar.
Het was die dag, zoals zo vaak bij zware windhozen het geval is, broeierig warm. In het begin van de avond kwam er volgens mijn moeder opeens een heel rare geelgroene lucht uit het westen opzetten en de wolken gingen op een zeer vreemde manier door elkaar bewegen. Wat ik mij nog herinner is zeer veel lawaai en met het hele gezin in het halletje tussen twee muren in schuilen voor al het vensterglas wat door allerlei dakpannen van de buren kapot knalde.
Mijn vader ging even kijken in onze (vrij grote boerderij-achtige) schuur en zei dat het hele dak tientallen centimeters op en neer ging. Na afloop naar buiten gegaan en door het dorp heen gelopen. Het was een enorme ravage met enorm veel afgewaaide dakpannen.
Naar later bleek is de windhoos voor het eerst gezien tussen Loppersum en ‘t Zandt. Hij is dwars door ‘t Zandt getrokken en heeft daar veel schade aangericht. Daar vandaan is hij ongeveer langs de Oude dijkweg getrokken en ondertussen werd nog een boerderij compleet met de grond gelijk gemaakt.
In Spijk heeft hij behalve heel veel kapotte dakpannen en ramen ook nog een compleet dak verwoest van de plaatselijke kalkoenenmesterij. Mensen aan de andere kant van het (toch niet al te grote) dorp hebben helemaal niets gemerkt. Het blijkt één van de krachtigste windhozen van de laatste honderd jaar in Nederland te zijn geweest.
Op mijn eigen blog heb ik een aantal reacties verzameld rond dit natuurgeweld in 1975.
Bart Pijper
Inderdaad Bart, ik kan me het ook nog doed herinneren.
Wiij hadden het raam in de kamer nog open staan.
Maar de wind zoog zo, dat miijn vrouw hem niet dicht kon krijgen.
Die riep onze zoon ,die het wel even zou doen .
Maar ook die had er moeite mee.
Terwijl hijer meebezig was, vlogen dikke takken tegenover ons, van de bomen.
Het was verschrikkelijk, zoals het te keer ging .
Ik heb al de krantenknipsels er nog liggen. en heb ze laatst nog bekeken.
Dag Bart,
Die windhoos kan ik me ook nog heel goed herinneren: ik woonde naast jullie en was alleen thuis. Ik zou het raam van de ouderslaapkamer dichtdoen. Kon de deur door de luchtdruk haast niet open krijgen. Het water in de kerkgracht had hoge golven. Achter mij hoorde ik een donderend geraas: de pannen van de schuur lagen kennelijk voor een deel bij jullie in huis.
Heb ook even gekeken op je blog: prachtige natuurfoto’s. Spreekt me als bioloog erg aan.
Bert Haaksma
Hoi, Bart
JA, dat onze kalkoenen schuur de lucht in ging en dan wel met een windhoos is onbegrijpelijk. Een sigaar zoals mijn broer Klaas zei. En inderdaat het geluid was nog harder dan van een sirene. Het deed zeer aan je oren. Het gehele huis schude en kraakte. De jonge kuikens waren dood of rilden door de kou. Erg triest.
Mijn broer Enno zag nog, dat de geit aan de ketting in de lucht hing.
Ook was de verbazing dat de kamer glas een enorme tuit vormde, en tegen de rug van onze pa uiteen spatte. Dat hij geen glas in zijn rug had was een groot geluk. Schade alom. Dat een windhoos dit kan doen met zoveel kracht
Beangstigent.
Een dag om nooit te vergeten. Bij iets te harde wind huiver ik nog steeds
Wietske Heuker-Kruijer.