Blote billengezicht

Toen we Groot Turfkamp hadden gekocht en diverse malen per week het tochtje “Onderdendam-Spijk” maakten, kwamen we erachter dat er vele wegen naar Rome (of in dit geval “Spijk”) leidden.

Via Oosternieland en ’t Zandt, via de Eemshavenweg en Oosteinde, zelfs via Stedum en Zeerijp waren uitgeprobeerd en natuurlijk via de nieuwe weg of de oude. Eigenlijk zijn we blijven plakken aan de oude weg, de “Lage Trijnweg”, gewoon omdat dat de mooiste weg is, zo met die bochtjes, bomen, boerderijen en aanliggende akkerbouwpercelen.

Nu had ik op mijn werk al diverse mailtjes voorbij zien komen waarin de thuiszorgmedewerkers erop geattendeerd werden dat er, vanwege kapwerkzaamheden, een stremming was op de Lage Trijnweg. Nu kon ik mij voorstellen dat er wat gesnoeid moest worden, er vielen immers wel eens takken uit de bomen. Dus maakte ik me nergens druk om. Ik vond het alleen wel erg lang duren.

Ik was die kapwerkzaamheden eigenlijk al weer vergeten, tot ik even een ritje richting Uithuizen ging maken. Door de tunnel heen nog geen problemen, alles ging zoals het moest gaan. Ergens ter hoogte van de familie Knook bekroop me het gevoel dat ergens iets niet klopte; de hoogspanningskabels leken wel te zijn gezakt, de schaduwen waren zichtbaar op het asfalt, en verontrust keek ik om me heen of de masten nog wel overeind stonden.

Nog viel het kwartje niet.
Ik begon me af te vragen of er een huis had gestaan, wat gesloopt was of dat er wellicht mais op het land had gestaan wat was geoogst. Mijn gevoel zei me dat er iets aan de hand was en ik snapte maar niet wat dat was. De jongens waren te zeer verdiept in hun digitale speelomgeving om mij de helpende hand te bieden.

Zo’n beetje aan het eind van de Lage Trijnweg lag een enorme berg houtsnippers met daarnaast opgestapelde boomstammen. Eindelijk duidelijkheid, de bomen waren weg, ze waren gekapt! Eindelijk het mysterie opgelost, het zal zoiets zijn als je afvragen wat er toch aan een gezicht is gesleuteld, terwijl alleen de eeuwig aanwezige snor is afgeschoren.
Op de terugreis reed ik met open mond langs de boomstoppels, en met iedere stronk, groeide mijn verontwaardiging; wat en waarom moest dit nu weer? Waren ze ziek?
Bomen doen zoveel met het landschap, het wordt levendig, ze geven energie en kracht.

Elke keer als ik nu via de Lage Trijnweg hogerop het Hogeland in rijd, ben ik verdrietig vanwege de omgehaalde bomen en het blote billeneffect wat het op het omringende landschap heeft. Ik mag toch hopen dat deze bomen inderdaad ziek waren, en de gemeente voornemens is nieuwe te planten!