prima competitiestart Poolster
De competitie 2013-2014 gaat vandaag van start. Het tweede jaar in de derde klasse. Ik heb het al eens gezegd , een mooi maar moeilijk seizoen gaan we tegemoet. De voorbereiding verliep niet soepel en de start van deze competitie is loodzwaar. Op bezoek bij titelkandidaat Lycurgus. Vorig seizoen werden we hier van de mat geveegd, thuis wisten we een gelijkspel te behalen , na lange tijd op voorsprong gestaan te hebben.
Iedereen tekende dan vooraf ook voor een punt. Het zou knap zijn hier een gelijkspel over de streep te trekken. Totdat gisteren de gemeente Groningen bekend maakte dat alle velden in de stad afgekeurd werden vanwege de extreme droogte. Kunstgras dus! Hier werd niemand blij van, dit zou het alleen maar moeilijker maken.
De bedoeling van de Spijksters was duidelijk. Hun huid zo duur mogelijk verkopen. In de kleedkamer stonden de gezichten strak, iedereen wist wat er van hem verwacht werd. Het woordje “kunstgras” mocht niet genoemd worden, geen excuses, vol aan de bak!
Zo trapten we af dit tweede seizoen. Vol geconcentreerd! DvD nog geblesseerd aan de kant , maar volop betrokken en aanwijzingen gevend. Johan speelde met Ronny voorin. Hilbert stond rechts achterin, Menno rechtshalf. Erik was nog op vakantie. Voor de rest stonden we net als de laatste weken. Dinsdag tegen Veendam kon je al spreken van een opgaande lijn. Het team wist zelf heel goed wat er moest gebeuren , dit was ook vanaf het begin duidelijk. We stonden goed en gaven de Stadjers weinig ruimte.
Lycurgus was wel de bovenliggende partij , Poolster speelde vooral op de eigen helft maar hield de gelederen goed gesloten. Smit moet het nummer 2 vannacht nog wel op z’n netvlies hebben. Zo wisten we de eerste helft Lycurgus aardig bij ons doel weg te houden. Echt uitgespeelde kansen kwamen er niet. Telkens stuitte de tegenstander op de goed gepositioneerde verdediging, en als het nodig was greep de goed keepende Kees daadkrachtig in.
Poolster stond als collectief, het was alleen de vraag of we dit de hele wedstrijd konden volhouden, verslappen was er niet bij. Na een half uur spelen kwamen we er af en toe goed uit, we kwamen wat onder de greep van de sterke tegenstander uit en kregen zelf ook wat kansjes. In de rust stopte de wedstrijd niet, de Spijksters hielden elkaar scherp. Hilbert had last van z’n lies en werd vervangen door Marco.
De supporters werden steeds enthousiaster. De harde kern had zich verzameld achter de dug-out van de tegenstander. De droge Spijkster humor werd niet altijd evengoed ontvangen. Dan komt het geloof in een goed resultaat, daarmee komt ook de spanning. We ( ik ) waren best met lood in de schoenen afgereisd. Niet bang maar realistisch. Natuurlijk begint een wedstrijd met 0-0, zij zijn elf, wij zijn elf, kom op , en zo. Ik begin op de klok te kijken, het is zwaar, nog twintig minuten. Af en toe komen we er goed uit, maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat we het meest op onze eigen helft voetballen. Jeroen is vandaag heer en meester in zijn strafschopgebied en weet met een natuurlijke rust alle ballen te pareren, Smit kijkt intussen scheel van de nummer twee, Hofstee volgt hun invaller , nummer 13, overal, Vincent geeft geen krimp. De Stadjers worden wanhopig en weten niet wat ze moeten doen. Met een beetje geluk had Bakker zelfs de 0-1 in kunnen koppen.
Ik kijk op m’n klok, 47,38. Lycurgus krijgt dan nog twee corners. Het zal toch niet. Het fluitsignaal geeft een geweldige ontlading. Het eerste punt is binnen. De kop is er af. Een teamprestatie van formaat.
