Groningen, toen, nu en in de toekomst

We rijden door een landschap waarin ik ridders zie ronddraven op hun paarden, vastbesloten hun land te verdedigen, boeren zie ploeteren om hun oogst binnen te halen en kinderen met smoezelige snoetjes op straat zie spelen.
Onze pas gekroonde koning zie ik met harde hand regeren vanaf zijn troon, terwijl zijn koningin hem vanaf haar zetel lijkt te ondersteunen met haar hand op zijn knie. In tijden van oorlog trekt hij ten strijde en leidt hij zijn troepen vanaf de heuvel aan de rand van het slagveld. De koningin, in haar mooiste jurk, met haar gevolg in het kielzog kijken toe.

De riviertjes meanderen door de met bomen omzoomde akkers en er wordt hard gewerkt de waterranden in oude eer te herstellen. Overal waar ik kijk, zie ik bomen en bossen. Groen voor zover het oog reikt… Terwijl ik me losruk van de film die zich voor mijn ogen afspeelt, bedenk ik me hoe divers onze eigen provincie is.

Zelfs op het Hoogeland, is de plek waar ik nu woon zo anders dan de plek waar ik ben opgegroeid . Als ik hier achter mijn huis zit zie ik schepen varen achter de dijk, reeën rennen over de akkers, hoor ik de scholeksters en meeuwen schreeuwen op het wad en ruik ik soms de zee, terwijl op de plek waar ik ben geboren en getogen ik vooral uitkeek op groene weilanden, terpen en meanderende riviertjes.                                             In Westerwolde, waar zich mijn film afspeelde, is het dan vooral weer bosrijk en ruikt het naar mos en verschaalde aarde.

De mensen die er wonen zijn al net zo divers als de natuur die hen omgeeft; van atheïsten tot boeddhisten en van vrijgemaakt gereformeerden tot moslims. Alle kleuren van de regenboog en van iedere geaardheid, op de ene plek wat meer geconcentreerd dan op de andere.

Als het in onze provincie al zo mooi en divers is, dan is de rest van ons land ook zeker de moeite waard en ligt er voor onze nieuwe koning een schone taak om dit erfgoed te behouden.                               Duurzaamheid, waterbeheer en tolerantie zonder de de waarde van haar geschiedenis en de schoonheid van het land uit het oog te verliezen. Met het planten van de koningslinde is er wellicht een boom gesneuveld, maar het zal toch vooral symbool staan voor de kracht van de natuur. Een boom die groeit, dat is altijd zo geweest en zal altijd zo blijven.

Ik sluit mijn ogen weer even, en zie ridders voor me, trots en fier op een prachtig paard, met de vlag wapperend in de hand, om duidelijk te maken waarvoor gestreden wordt, hun land, geslacht en vooral hun vrijheid!

A