De oliebollenbakkerij van dorpsbelangen

Met de feestdagen werken had altijd iets speciaals en in nachtdiensten rond en tijdens de jaarwisseling was het vaak loeidruk, gebeurden er allerlei gekke dingen, en wist je niet hoe hard je moest rennen om alles rond te breien en tussendoor van de hapjes te snaaien die ruim aanwezig en op de tafel in de teamkamer stonden uitgestald.

Zo reed ik eens, gaar en slaapdronken na zo’n nachtdienst tijdens oudjaar, naar de oliebollenbakkerij van dorpsbelangen bij de fam. Sikkema. Het was de eerste keer, en ik wist niet goed waar het was. Het bord stond nog niet eens buiten want het was immers ook nog maar half acht ’s ochtends. Ik opende de deur die deed vermoeden dat er zich een grote ruimte achter bevond, en was bang dat ik niet aan het juiste adres was, stel dat ik zomaar bij deze mensen in die grote schuur stond, en ze me zouden vragen wat ik daar om half acht ’s ochtends deed?

Stoutmoedig liep ik door de deur, de schuur in. De mufheid van de schuur was doorspekt met de geur van versgebakken oliebollen, ik was dus aan het juiste adres, gelukkig! De schuur was stil en verlaten. Ik liet mijn blik door de schuur gaan en zag in gedachten de feestjes die er zijn gegeven, de biertjes die er wellicht zijn gedronken, de was die er is opgehangen en de auto’s die er zijn gestald.

Mijn gedachten werden verstoord, door geluid uit een ruimte achter een deur aan de rechterkant; zouden de oliebollen daar worden gebakken? Ik opende de deur, en werd overspoeld door een kakofonie aan geluiden, die mijn nachtdiensthoofd niet kon verwerken. Vrolijke mannen en vrouwen, en een overweldigende baklucht, zorgden ervoor dat ik dacht in een andere wereld te zijn terecht gekomen. Ik werd in een stoel geparkeerd, kreeg een neut in mijn handen gedrukt, en er werd een foto gemaakt, want ik bleek de eerste te zijn, die de oliebollen kwam halen.

Vandaag heb ik geen nachtdienst gehad, en met mijn vriendin afgesproken de oliebollen te gaan halen. De deur die ik open, voelt inmiddels bekend, en de gezichten vertrouwd. Wederom zijn de mannen en vrouwen van dorpsbelangen de hele nacht in de weer geweest, om met het geheime recept van Henk Sikkema de oliebollen te bakken.

De schuur is nu niet leeg, maar omgedoopt tot verkooppunt en ontmoetingsplek. Onder het genot van een glaasje glühwein of warme chocomel wordt er bijgepraat, gelachen en worden kindjes en kleinkindjes vol vertedering bewonderd.

Zo hoort het te zijn, en zo zal het vannacht bij de brandbult, het geweldige initiatief van de jeugd van Spijk, hopelijk ook zijn, een goede traditie vol warmte en gezelligheid!

Lieve mensen, alle goeds voor het nieuwe jaar!