Tijd

Het vallen van de blaadjes doen me beseffen dat de zomer nu echt voorbij is. De pepernoten in de schappen bij Wiebe doen me bedenken dat de goedheilig man binnenkort ons dorp weer binnenvaart en de kerstballen bij de warenhuizen laten me weten dat ik de dozen met kerstspullen, die ik er voor mijn gevoel net heb neergezet, dan weer van de zolder mag gaan plukken…

Tijd, heb ik voor mijn gevoel nooit genoeg. Ik ben met een rotgang mijn leven aan het beleven en heb constant het gevoel achter de feiten aan te hollen.

Menig ouder zal het herkennen. De gang van en naar school wordt 4x dd gemaakt, de boodschappen zijn iedere week weer nodig, het huis moet altijd worden gepoetst en ergens tussendoor moeten de vele kuubs was worden gedraaid, opgehangen en opgevouwen. Er wordt 2x in de week gezwommen, en de zaterdag staat in het teken van voetbal.

Sinds ik heb geaccepteerd dat de zaterdag in het teken van voetbal staat, is dit een heerlijke dag, mits het weer en natuurlijk de wedstrijd een beetje meezitten… We staan, strategisch ten opzichte van de zon en de positie van zoonlief, onze toppertjes aan te moedigen, drinken een kop koffie en kletsen wat bij. Heerlijk!

Echter bij thuiskomst begint het alweer te borrelen in mijn hoofd, verjaardagen die ik niet mag, maar wel weer ga vergeten, huiswerk dat moet worden gemaakt, papieren die moeten worden uitgezocht, bollen die ik in grond moet zetten en mensen die ik hoognodig moet bellen, omdat ik ze al veel te lang niet gesproken heb!

De tijd die ik besteed aan deze hersenspinsels kan ik beter besteden aan het uitvoeren ervan, denk ik altijd, waarop ik “to do”lijstjes ga maken, die ik vervolgens, u raadt het al, weer kwijtraak!

Nu ben ik op een punt beland, waarop ik vind dat ik het maar moet accepteren, het is zoals het is. Ik ben een malle chaoot, een druktemaker en vergeet van alles. Weet, ik doe het er niet om!

Wellicht wordt mijn leven, net als de voetbalzaterdag, een beetje rustiger als ik me conformeer in plaats van af te zetten, we zullen het zien…