Verkiezingen

Het gonst nogal een beetje, politici duiken op als ongewenst zevenblad in de tuin. Gadgets worden rondgesmeten in de hoop kiezers over de streep te halen, en het bijna kinderlijk gedrag van de lijsttrekkers wordt ons opgedrongen via de media.
Verkiezingen.
Zoals u allen inmiddels vast wel weet ben ik niet heel erg op de hoogte van links, rechts, boven of onder in de politiek.

Wel weet ik wat ik belangrijk vind. Ik vind het belangrijk te kunnen blijven wonen, waar ik woon, ik vind dat iedereen zorg en respect verdient en ik wil gewoon graag de boodschappen kunnen blijven doen.

Toen ik 18 werd, was de keuze snel gemaakt; het CDA, net zoals mijn ouders, en hun ouders. We gingen naar de kerk, en het was “not done” om een andere partij te stemmen.
Nu ben ik via D’66, de VVD, de christen unie en PVDA in een patstelling beland. Iedere partij heeft wel iets dat me aanspreekt.

Als ik dan ga kijken naar de lijsttrekkers, springt Roemer er letterlijk en figuurlijk bovenuit, met zijn grote “laat het maar aan mij over, dan komt het wel goed” gestalte. Terwijl Samson met zijn grote liefde voor zijn gezin en de samenleving, ook veel punten scoort. Rutte heeft het geprobeerd, maar is inmiddels van zijn voetstuk gedonderd, vooral vanwege zijn niet al te professionele uitval naar Wilders, die vervolgens zo langzamerhand ook een karikatuur van zichzelf is geworden.

Het is wat, wat zullen ze moe zijn, straks als het achter de rug is! Worden we weer doodgegooid met plaatjes van politici in hun vakantieoord.

Morgen iedereen maar naar de stembus, zou ik zo zeggen, zodat ze hun ballonnen, petjes, vlaggetjes en broodjes haring weer in de ijskast kunnen zetten en er weer een beetje rust in de keet komt!