Zwoele nachten

Het was een warme dag en aan het eind van deze dag hing er een laag stof over het land van alle werkzaamheden op het land. De lucht was doordrenkt met de geur van het stro. Zomer in optima forma…

Deze dag eindigde met een glas rosé, een biertje, glaasjes fris en marshmallows, geroosterd boven het volledig overbodige vuur. De zon ging onder als een grote gouden bal en de vele eenden die overvlogen, vierden even later feest op de pas geoogste percelen.

Zo heerlijk als deze avond eindigde, zo onrustig begon de nacht… Op onze bovenverdieping, waar ooit vele zakken graan werden geturfd, bevinden zich nu onze slaapvertrekken, en zo goed als de temperatuur voor het graan ooit was, zo slecht is deze om in te kunnen slapen. Tenminste, dat vind ik…

En zo toog ik met mijn stretchertje, kussen en dekentje richting tuin, waar de warmte voor onze begrippen nog mediterraan aanvoelde. Het was bladstil, geruisloos en de hemel stond vol sterren. Na mij ervan verzekerd te hebben dat geen enkel beest een aanval om mijn ledematen kon uitvoeren, gleed ik in een droomloze slaap.

Het zal ergens in de ochtend geweest zijn, dat ik gewekt werd door een gesprek van onze ganzen met een gans ergens verderop. Helaas spreek ik geen “gans” en heb ik niet begrepen, waar het over ging. Toen kwamen ook de andere conversaties op gang, en was er leven in de brouwerij. Zo stil als de vorige dag eindigde, zo levendig begon deze dag. Ik draai me nog even om op mijn stretchertje en kijk in de richting van het dorp, waar velen wellicht nog liggen te woelen vanwege de warmte.

Dan springt B2 boven op zijn moeder met de mededeling dat hij gaat zwemmen en het moge duidelijk zijn, dat het voorlopig gedaan is met de rust rond huize Turfkamp. Tijdens het vertrouwde geluid van de kerkklok van Bierum die me zegt dat het 8 uur is, rek ik me nog eens uit, en ga m’n neus achterna, richting de koffiepot…