Genoeg is genoeg

De laatste tijd ben ik nogal neerslachtig. Het zal de leeftijd wel zijn. Het lichaam doet niet meer wat de geest wil. Pijntjes onder in de rug, krakende knieën, een lelijk hoestje. Opstaan van de bank kost me ook steeds meer moeite, straks moet ik nog aan een sta-opstoel.
In somber gepeins weggezakt, bedacht ik me deze week, dat ik al bijna twee maanden uitsluitend op mijn luie kont zit. Eerst heb ik het EK-voetbal vanuit mijn geriefelijke bank helemaal gevolgd en daarna geen etappe van de Tour de France gemist.
Dit kan zo niet langer, kijken naar sportieve prestaties en zelf krakkemikkig worden. Ik gooi het roer helemaal om, ik laat de Olympische Spelen aan me voorbijgaan.
Ik overweeg binnenkort te vertrekken voor een actieve vakantie naar Frankrijk. Geen sigaretten, geen drank. Zwemmen, bergwandelingen, abseilen, mountainbiken, parachutespringen, daarmee ga ik mijn dagen vullen.
Vreemd, mijn vrouw zei dat ze dan dertig boeken voor me zou inpakken. “Voor de zekerheid”, zei ze.