Wat een mooie Feestweek

Met veel plezier kijk ik terug op een fantastische Feestweek. Een week met alleen maar hoogtepunten. Eén activiteit wil ik er hier uitlichten.

Voor het eerst in mijn leven heb ik meegedaan aan een sterrit. In dit geval de sterrit georganiseerd door vv Poolster.

Ons team bestond uit Trijntje Dijkstra, Beitske, mijn vrouw en ik.

Bij het inschrijven werden de spelregels uitgereikt. Na een uur studeren begrepen we er nog steeds niet veel van. Het ontbrak ons duidelijk aan de meest elementaire sterritkennis. Dat beloofde niet veel goeds. Nadat we nog wat verheldering aan de organisatie hadden gevraagd, mochten we om 18.31 uur op pad.

Na ongeveer anderhalve kilometer kregen we de opdracht; na het ezelsoor omkeren, of iets dergelijks. Op een boom troffen we een kaartje aan met een afbeelding van twee hazen en een beer. Achter ons ontstond een enorme file, we konden maar geen oplossing vinden voor deze rebus. (Achteraf bleek er een omgevouwen hoekje aan het kaartje te zitten, het ezelsoor.) Aangezien we deze aanwijzing gemist hadden, denderden wij voort met de snelheid van een formule1 auto. Tot achter in de Eemshaven hebben wij geen aanwijzing meer gevonden. Langzaam drong het onvoorstelbare tot ons door; bij de eerste aanwijzing van de vijftig aanwijzingen, zijn we de route al helemaal kwijt. Terug dus maar weer naar de rebus. Vanaf dat punt slaagden we erin de route weer op te pakken.

Terug in de kantine van Poolster, zag ik de ontluisterende blikken van mijn teamgenoten. Onuitgesproken vreesden we de poedelprijs.

Zo blij als een kind ben ik met de voor ons eervolle 32e plaats.