Een willekeurige zaterdag op het voetbalveld
De kanten deken van dauw ligt nog op het gras en niets doet vermoeden dat even later kleine mannetjes vol vuur achter elkaar aan rennend, de rust verstoren en met hun noppen een spoor trekken richting het veld. Wolkjes adem wasemen ze uit, maar de frisse lucht lijkt ze niet te deren. Het ochtendhumeur van die ochtend is ver te zoeken, en enthousiast beginnen ze in te spelen. Structuur ontbreekt volledig. Alleen de vaste keepster Nena krijgt de welverdiende aandacht van haar teamgenoten.
Als de tegenpartij is gearriveerd en gemonsterd, begint de wedstrijd. Poolster F1 heeft veel balbezit en er wordt regelmatig gescoord. Per voetballer verschilt de reactie; er wordt een poging gedaan het shirt over het hoofd te trekken, met een vinger in de lucht een rondje rennen, een bescheiden high five richting een teamgenoot, of even naar mama rennen om te zeggen dat je hebt gescoord! Het is een mooi gezicht. Ze krijgen aanwijzingen van coach Henk en Jaap, en soms is er een vader of moeder die iets bemoedigends roept, tenslotte moeten we onze kinderen positief belonen en benaderen! Blessures zijn er weinig nog, en als er dan eens eentje valt, is het acteerwerk prijzenswaardig! De knie opgetrokken, met een gezicht vol verdriet en wanhoop. Om vervolgens weer op te staan en verder te spelen. Ongelofelijk! Het zit er gewoon in! Als er wordt gefloten voor de rust lopen ze met het hoofd naar beneden achter de coaches aan, het is hard werken op het veld. Tijdens de rust met ranja wordt de eerste helft nabesproken en de tactiek bepaald, waarop het spul weer fris en fruitig het veld opholt. De tweede helft is als de eerste. Veel balbezit, veel goals en uitgelaten snoetjes.
Terwijl de F- jes hun eer hoog proberen te houden, loopt het sportpark vol met allerlei belangstellenden. Jongens die straks ook moeten voetballen, en waarvan ik het vermoeden heb dat het er niet zo zachtzinnig en vrolijk aan toe zal gaan, ouders en voetbalvrouwen van die jongens, jongens die graag zouden willen voetballen, en opa’s en oma’s van die jongens. De week wordt doorgesproken en ook bij die grote jongens wordt de tegenpartij besproken en beoordeeld. De kleine mannetjes die ooit ook aan grote mensen voetbal gaan doen, worden vertederd bekeken en het lijkt wel of die kleine mannetjes iets groter worden, als ze zien dat ze worden bekeken door die grote helden langs de lijn.
Het is tijd om penalty’s te gaan schieten. Ze hebben vet dik gewonnen en de hele wereld mag het weten. Uitgelaten rennen ze naar het doel, gevolgd door terneergeslagen tegenstanders. 1 voor 1 mogen ze een penalty schieten, en worden aangemoedigd door iedereen die meekijkt; “deurtje open, deurtje open” is een veelgehoorde kreet bij onze eigen jongens, u kunt wel raden wat er wordt geroepen als een tegenstander aan de beurt is. Als laatste is onze eigen mascotte van F1 nog even aan de beurt om te scoren, en worden de handen geschud.” Bedankt voor de koffie, bedankt voor de thee”, maar ” bedankt voor de wedstrijd” wordt niet genoemd.
Voetbal, het is en blijft een cultuur, alles is erin te vinden, zowel op de tv als op het eigen veld. Je hebt de sport, dan het theater, de psychologie, en vooral de humor en saamhorigheid! Ik nodig u vooral uit om eens te komen kijken op een willekeurige zaterdag op het sportpark Oldencate, en ik garandeer u een gezellige ochtend/middag!
A
