Nieuwe gadget

Poing, tuut tuut, tringgg, ding dong, en vingers die een beeldscherm aaien. Handig worden beelden vergroot en apps bekeken. De te eten maaltijd, het lege bord en soms zelfs de maaginhoud nadien, wordt ons opgedrongen via facebook. De smartphone is niet meer weg te denken uit onze maatschappij, op verjaardagen en feestjes staat de gemiddelde bezoeker steevast met een glas wijn in de ene, en de smartphone in de andere te socializen.

Stiekem benijd ik al die mensen met zo’n prachtig vormgegeven apparaatje waar je mee kunt bellen, smsen en what’s appen. De foto’s worden ook steeds beter en het lijkt vooral ook erg gelikt als je met zo’n hip apparaatje wordfeud kunt spelen met een onbekende uit oekie boekie land.
Ik heb dus nog niet zo’n ding, maar dat zal allicht wel eens komen, en dan zult u ook mij kunnen betrappen op een bliep, bliep geluidje of het aaien van het beeldscherm. Vooralsnog heb ik iets anders om op te spelen. Het staat in onze keuken, en het was een hele tour om het ding daar te krijgen. Het is al een oudje en heeft prachtige zwart/witte toetsen om te strelen…

Mijn grootste kinderwens is vervuld; ik heb een piano, en had gisteren mijn eerste officiële les! Via de mail had ik al wat instructies gekregen, en natuurlijk vol goede moed geoefend. Het bleek al snel, dat het voor mij nogal moeilijk is tegelijkertijd mijn linker –en rechterhand iets, onafhankelijk van elkaar, te laten doen! Ik vergeleek het met streetdance of zumba, waar ik ook constant met mezelf in de knoop stond, en werd ongelovig aangekeken door Bruno, de pianoleraar. Hoe kon ik streetdance of zumba nu met pianospelen vergelijken!! Ik begreep ook van hem dat muzikanten niet dansen.

Ik heb een deuntje gespeeld en adviezen gekregen om op te studeren, heerlijk om, na jaren, weer bezig te zijn met muziek, lekker de kop leeg en even helemaal iets voor mezelf. Bach, Beethoven of Mozart is nog wat te hoog gegrepen, maar de oefendeuntjes gaan al aardig. Voorlopig ben ik nog wel even zoet met mijn nieuwe gadget!