Polen 2
Volgens Wikipedia is een column een stukje proza waarin de auteur spits en uitdagend zijn mening geeft.
Uit de felle reacties op mijn laatste column, maak ik op dat die uitdagend genoeg was. Wel bemerk ik, dat ik er niet in geslaagd ben mijn werkelijke bedoeling met de column duidelijk te maken.
De afgelopen weken ben ik een aantal keren geconfronteerd met ongefundeerde angst voor buitenlanders. Op een speelse manier heb ik met mijn verhaaltje proberen te zeggen; “sta open voor buitenlanders en verwelkom ze zonder vooroordelen”. Uiteraard is het niet serieus bedoeld dat de medewerkers van Coöp Buist de Poolse taal moeten leren. Is het immers niet zo, dat in de Eemshaven naast Poolse werknemers ook Hongaren, Roemenen. Bulgaren, Duitsers, Belgen, Fransen, Spanjaarden, Engelsen en waarschijnlijk nog vele andere nationaliteiten werken.
Uit de reacties is mij duidelijk, dat buitenlandse werknemers meer dan welkom zijn bij de Coöp. Laat duidelijk zijn, dat ik daar nooit aan getwijfeld heb.
De essentie van deze column is me niet duidelijk.. Ten eerste vraag ik me af op welke feiten de “ongefundeerde angst” en de suggestie “vooroordelen” vandaan komen..
Ten tweede sluit je af met het tegenovergestelde “dat buitenlandse werknemers meer dan welkom zijn en dat je daar nooit aan hebt getwijfeld.
Dus ik vraag me nu af waar het over gaat…
Het zou de medewerkers van COOP wel sieren als ze ook een beetje Pools spreken. Misschien is het een idee om de een Pools te leren, de ander Hongaars en weer een ander Bulgaars 🙂
Soms kan een column inderdaad veel reacties opleveren terwijl dát juist de bedoeling is van de schrijver.
Het leuke van een column is de vrijheid en keuze van het onderwerp van de schrijver.
Zonder dat de boodschap een achterliggende gedachte hoeft te hebben.