Maar wat geeft het
”Een lucky , maar wat geeft het”. Dit waren de legendarische woorden van Jansma in 1988.
Nederland speelde toen niet goed maar wist toch de overwinning over de streep te trekken. Kieft scoorde in buitenspelpositie.
Poolster speelde vandaag ook niet goed, met name in de eerste helft, maar de drie punten bleven wel op Oldencate. Niet dat het een lucky was, op basis van het laatste kwartier was de overwinning wel verdiend. Voor de rest van de wedstrijd had het alle kanten op gekund. Lantaarndrager Ezinge gaf zich niet zomaar gewonnen en had bij vlagen ook het betere spel.
Nu een objectief verslag schrijven is best moeilijk. Onze leider Pieter Smit, geveld door een hernia, lag thuis op de bank. Ik nam zijn taak over deze middag. We hadden veel contact tijdens de wedstrijd. Hij lag gekluisterd aan Havenstad FM en ik had regelmatig telefonisch contact . Meermalen kreeg ik een seintje vanaf de bank ( sofa ) dat ik Gerard Pijper moest corrigeren. Het maken van foto’s schoot er dus behoorlijk bij in. De 1-0 heb ik dus ook gemist. Ik was driftig in het ballenhok bezig een pet voor doelman Kees te zoeken. Voorbereiding Kees!
Poolster kwam dus door een goede aanval op een 1-0 voorsprong ( Bakker ). Toch gaf dit nog niet het zelfvertrouwen en de overtuiging die je dan verwacht. Een aaneenschakeling van fouten bracht Ezinge op 1-1. Er was toen twintig minuten gespeeld. Poolster zakte terug en Kees moest bij een prima inzet van de tegenstander tot het uiterste gaan om een achterstand te voorkomen. Het gemor begon. Helemaal toen de scheids 2 gele kaarten trok om volgens hem een opstootje te voorkomen. Jeroen was het slachtoffer, met als gevolg een schorsing tegen GEO. Later gaf de arbiter ook toe dat hij wel wat snel was om deze prenten te tonen. Hij wist natuurlijk niet dat dit nogal wat consequenties had . Een vermanend vingertje was beter op z’n plaats geweest.
In de rust werd er in de kleedkamer vooral opbeurend gesproken. De kop erbij houden. Positief coachen, de kansen zouden wel komen. Van onderschatting was geen enkele sprake.
Poolster speelde in het tweede bedrijf ook beter. Nog niet de sterren van de hemel maar dat had ik ook niet verwacht. Ik heb nog nooit een gemakkelijke wedstrijd tegen Ezinge gezien de laatste jaren. Ook tien jaar geleden niet, toen trainer Bert de vries de toen 16 jarige Jeroen de Groot vroeg om warm te lopen. De Vries kwam er toen achter dat hij de huidige aanvoerder niet meer in kon brengen omdat hij zijn wissels al had opgebruikt. Voor de moeite gaf hij Jeroen toen een tientje.
Niels werd gewisseld voor Richard Hofstee. Dit pakte goed uit. Richard had een groot aandeel in het scoreverloop. DvD werd in positie gebracht en hij zorgde ervoor dat de 2-1 op het scorebord kwam. Dit gebeurde een kwartier voor tijd. Even later scoorde Richard zelf de 3-1. Jur en ik keken elkaar opgelucht aan aan, de wedstrijd was gespeeld. Joep werd gebracht voor de karaktervoetballer Gert Vos. Deze jongen heeft een ongelofelijke pijngrens en weet van geen ophouden. Ook Tom Dijkman werd ingebracht voor Jeroen. Johan pakte z’n gebruikelijke doelpuntje ook nog even mee zodat de eindstand op 4-1 kwam.
De wedstrijd was niet hoogstaand, Jansma zou zeggen : “ wat geeft het.” Ik kijk er iets anders tegenaan. We kunnen beter en we moeten beter. We doen met deze uitslag goede zaken in de tweede periode. Volgende week richting GEO. Hopelijk loeit de irritante sirene hier niet al te vaak.
