Kerstfair 2011
Gespannen reed ik over de N33 terug naar huis, deze weg is vanwege de vele hardrijders en asociaal inhalende medeweggebruikers niet mijn favoriet.
Turend naar de lichten van de tegenliggers overdacht ik deze dag. Het was een drukke dag en ik verlangde naar mijn warme huis en dito mannen. Er was echter nog een klus te klaren. Ik had mijn zinnen gezet op een bezoek aan de kerstfair!
Ieder jaar gooi ik weer 1 of meer kerstfairs in de strijd om het kerstgevoel te kweken. Ik zie al menig kerstboom prijken in huiskamers, kantoren en scholen. Er is bij mij echter altijd een drempel te overwinnen voor de verse boom van Fré en Ankie bij ons in de woonkamer staat; die van de oneerlijk snelle overgang van de goedheilige sintman naar de kerstman. Die beste sint heeft er samen met zijn pieten zo veel werk van gehad, om alle cadeautjes rond te brengen, en zal wellicht zijn neergezegen in zijn luie stoel, om bij te komen van alle bezoekjes!
Maar goed, mijn kerstgevoel moet dus worden gekweekt, en dat kan niet beter dan in m’n eigen dorp, met m’n eigen dorpelingen!
Het zal een heel karwei zijn geweest om de showroom van Klaas om te toveren in een winterse bloemenboetiek. Bij aankomst zag ik de vrolijke, gezellige lichtjes die de bezoekers omlijstten, en bij binnenkomst zag ik, naast man- en zoonlief met een braadworst, vele bekende, maar ook onbekende gezichten. Iedereen liep geïnteresseerd rond tussen alle inspirerende kerststukken- en decoraties. Meningen werden gevraagd en er werd gewikt en gewogen. Het waren goed betaalbare stukken, en, nog veel belangrijker, alles zelf gemaakt! De dames waren dan ook druk met afrekenen, inpakken en socializen.
Blije, maar ook hoopvolle gezichten, hoop op een mooi kerstfeest en een beter jaar.
Deze kleine, maar prachtige kerstfair, heeft mij in ieder geval alvast wat kerstgevoel gegeven, en ga met mijn kersthuis aan de slag!
Dames, bedankt voor dit mooie evenement, jullie hebben de klus geklaard! Nu maar lekker wat tijd inhalen op de bank…
N33 is prima vind ik. Gelukkig sta je nu in een paar minuten in Appingedam .. vroeger moest je dwars door Holwierde en duurde die rit een eeuwigheid.
Het gaat niet om de route richting Appingedam, maar vanaf Appingedam richting Veendam…
Het is net of mensen het wereldrecord slalommend thuiskomen willen verbeteren… Gelukkig was er de kerstfair om de verkeersstress lekker te vergeten, en ach, als poldermeisje ben ik immers ook niets gewend…
Bij en na het lezen van u verhaal,dacht ik wat is men hier toch sterk in het schrijven.Eerst meneer Schaik,toen ene Carla en ook u bent rijp voor een boek.Ik heb van een bewoner hier uit de buurt het e-mail adres van Spijk gekregen.Graag kijk ik even, als ik al mijn belevenissen daar in het verre noorden op een rijtje zet.Zo ook nu had ik even de tijd.Dat u nog even stil staat bij het bezoeken van de Sint en de Pieten,maar vlekkeloos verder gaat met het bezig zijn wat zoal bij mijn collega hoort.Het komt allemaal wat dicht op elkaar,maar ach december leent zich ook voor wat gezelligheid.Vroeg donker,wind,regen en straks wat sneeuw.Vooral waar u woont,over een mooi pad naar de boerderij.Ik wens u allen een mooie en gezellig december.
De goedheiligman.
In de N33 tussen Daam en Veendaam zitten wel een paar scherpe bochten en met dit slechte weer valt het niet altijd mee om een rechte koers te rijden!
Helaas moest ik werken, anders had ik ook een kijkje genomen. Heerlijk toch die gezellige kerstsferen. Allemaal fijne feestdagen!