Hondenliefde

Het is een zegen, een huisdier,
Tenminste, dat hoor je menig dierenliefhebber zeggen
“Als je er eentje hebt, kun je er nóóit meer zonder!”
Zeggen dan diezelfde mensen
Die zich geregeld, gehuld in een outdoorjack,
door de regen laten sleuren door hun trouwe viervoeter.
Niet te beroerd datzelfde beest de hemel in te prijzen,
als hij een drol op het troittoir heeft gedeponeerd,
en zich vertederd laten beslikken,
zonder te beseffen waar hij of zij eerder met de snuit in heeft gezeten…

Zónder onze Max
Zou ik niet tig keer per dag het huis moeten stofzuigen
En zomaar een geurkaarsje aandoen
Sĺnds Max,
is onze keuken nog nooit zo opgeruimd geweest.
Omdat sĺnds Max zijn tanden doorkomen,
al onze huis -tuin en keukenproducten er kennis mee hebben gemaakt…
Zonder onze Max zou ik niet al om 8 uur,
weer en wind trotserend, buiten lopen,
en me telkens verbazen over die mooie zon,
met als gevolg dat het ochtendhumeur verdwenen is bij thuiskomst.
Zonder Max zou ik niet vreselijk hebben moeten lachen
als hij zich een slag in de rondte werkt,
om een koekje te verdienen.

Dus ook ik ben inmiddels behept met de die maffe liefde voor de hond
Wat ik niet voor mogelijk had gehouden, is gebeurd!
Ik schraap, vind het toch ietwat gênant, zijn uitwerpselen van de stoep,
loop met een kruiwagen vol grond door de tuin,
om de gevolgen van zijn pogingen een mol te vangen,
te herstellen.
En ik knuffel en speel me suf, terwijl ik zijn uitingen van liefde,
in de vorm van een heuse tongkus, probeer te ontwijken,
Het is en blijft natuurlijk wel een hond!