Los zand
Na de terechte nederlaag van vorige week was het noodzakelijk dat de punten vandaag in Spijk bleven. Stedum vertrok behoorlijk gehavend richting het mooiste dorp. Harke Werkman ( oud Spijkster ) miste maar liefst vijf basisspelers. Hij had er voor de wedstrijd dan ook niet veel vertrouwen in. Het pakte anders uit. Een ongeïnspireerd Poolster gaf de wedstrijd volledig weg en bakte er vanmiddag geen pepernoot van, het deed vanmiddag af en toe zeer aan de ogen. Als een stelletje pubers zwalkte het elftal over het veld en kon na de negentig minuten als een geslagen hond de kleedkamer opzoeken.
De zin “” jij kunt toch ook wel een beetje inzakken “, tekende voor mij de wedstrijd.
Individueel waren we vanmiddag beter dan de Stedumers. We begonnen niet scherp. Het ging allemaal net niet. Ronny Bakker had in het begin een klein kansje, als hij de bal iets eerder had gekregen was de kans aanzienlijk groter geweest. Als van Dijk doorloopt kan hij de bal er zo inleggen. Het kwam maar niet op gang. Ook Stedum kan absoluut geen vuist maken. Deze ploeg kon gewoon niet beter, wij speelden ver onder niveau, denk aan Corenos en Westerlee.
Stedum komt uit het niets op een 0-1 en zelfs op 0-2. We geven het gewoon weg. Gelukkig weten we drie minuten voor de rust wel de aansluitingstreffer te maken. Baker kan op aangeven van van Dijk de bal intikken. Je gaat dan hopen dat het in de tweede helft beter gaat.
Toch krijgt Stedum in de tweede helft de eerste kansen, via de paal rolt de bal gelukkig weer het veld in. Het beeld van de eerste helft herhaalt zich. Er zit geen lijn in het spel van de Spijksters. Er wordt ongelofelijk veel gemekkerd. Diep in de tweede helft zetten we wel wat druk, we hadden op dat moment ook absoluut een treffer verdient. Van Dijk raakt de buitenkant van de paal, als hij aflegt staan we gegarandeerd op 2-2.
Willen we deze competitie meedoen dan moet je dit soort wedstrijden winnen, het is absoluut nodig om elkaar recht in de ogen te kijken, de mouwen op te stropen en er met elkaar voor te gaan.
