Waarom het rondom Spijk ook zo mooi is…
Mijn gedachten verzettend, loop ik weleens een rondje. Het maakt mijn hoofd leeg. Terwijl de eeuwige wind in mijn gezicht striemt, en ik moet slalommen om de schapenkeutels op de dijk te ontwijken, ontwaar ik het mooiste landschap van de hele wereld! Bij Nieuwstad strijk ik neer om te genieten van de zon, die prachtige kleuren achterlaat op de wolken en wordt weerkaatst door het water op het slib. Langzaamaan ontstaat enige rust in de chaos in mijn hoofd. De waadvogels krijsen en scheren over het wad en ik ben helemaal alleen in dit oneindige land… Ik loop van Nieuwstad richting Hoogwatum en blijf me verwonderen over de mooie kleuren van de lapjesdeken die zich naast mij uitspreidt. Een valkje vliegt uit een valkenkast en de schapen zijn verontwaardigd over mijn voetstappen in hun territorium. Het voelt bijna alsof ik hier niet mag zijn. Ik loop Hoogwatum voorbij en de betovering is verbroken. Een groepje jongelui rijdt met gezwinde spoed en luide bassen naar een feestje, ik betreed de echte wereld, en begin moe te worden. Tijd om naar huis te gaan.
