Vrouger bie dokter
Vrouger waarn dokters veul beder aans nou elk en ain haar respect veur hom. En hai haar aaltied geliek. Wie waarn doods benauwd veur dei man ien zien widde jas. Boovm op zien kop haar ‘n teeschuddel mit gaatje dr’ ien. Doar dee hai van alles mit. Mien oren mös keer oet spootn wörn en toun vroug hai, “ben je doof?” Ik zee niks. Toun raip e haile haard “ben je doof?” Ik schrok ’t ervan en zee “nee ik verstai die wel”. Toun ik dat zegt haar kreeg ik klap teegn mien kop. “Je moet met twee woorden spreken” zee e. “Ik ken moar ain woord touglieks zêgn” zee ik. “Ik ken nait zêgn Moeke en Pa ien ain keer”. Toun mos man lachen, roar toch? dei man was ien mien oogn nait goud. Eerst krieg je dreun en den moutn ze laagn. Ik ken nou beder mit ze opschaiten. Teegnwoordeg hemn ze ‘n kiek kastje woar ze aaldeur ien
kiekn en den preveln ze toverspreuk, zit beetje mit vingers te trommeln en echt woar. Hokus pocus pilates pas, pilletjes en drankjes vlaigen deur koabeltjes hin en stoan kloar op ‘n bred aans je dr oet goan. Man, man, man wat leef wie ien gekke tied, Woar mout dat hin?
Dorpschriever